Prof. Dr. Adil Polat

Tıp fakültesi öğrencilerini ilk öğrendiği Latince terimdir “primum non nocere”. “Önce, zarar verme” anlamında olduğunu öğrenir…

Cemil Meriç, Tevrat ve İncilleri insan medeniyetinin “kutup yıldızları” olarak tanımlar. Meriç, “medeni dünyanın bütün düşüncesi,…

Apollinaire, onun için yaşamış en özgür ruh demiştir. Yıllar önce ilk olarak elime geçen “Aşkın suçları”…

Günümüz araştırmacılarının en büyük konforlarından biri, ülkemizde uluslar arası endekslere giren dergi sayısının artmış olması.

“Akademik Akıl” sitesinin bu ayki konusu üzerinde sonsuz olasılıkları tartışabileceğimiz bir başlık olarak göründü bana. Cumhuriyet…

Selanik kenti, 11 Ekim 1910 yılında Türkiye’nin en önemli zihinlerinden birinin doğumuna sahne olmuştu. Yusuf Bey…

Akademide neleri mi kaybettik? Hoşgörüyü kaybetmedik, çünkü müstesna durumlar dışında hiç hoşgörü olmadı. Özgür düşünceyi de kaybetmedik. Araştırma ruhunu, nezaketi, gelenekselleşmiş bir akademik düşünce disiplini veya benzer herhangi bir şeyi kaybetmedik. Çünkü Fatih Sultan Mehmet veya Atatürk gibi müstesna önderler dışında hiçbir zaman özgür bir akademiye ihtiyaç duymadık. Sorgulanmayı değil onaylanmayı istedik. Başhekim olup anestezi dinlenme odasını basan bir anestezist gibi kendimizi her dediği muteber kişilerden saydık. Dediklerimize kendimiz bile inanmıyorken araştırmak yerine emir vermeyi sevdik.
Hepimiz rahat olabiliriz. Akademik kültürde hiçbir şey kaybetmedik!

Adaletsizlik hepimizi rahatsız ediyor. Hissettiğimiz adaletsizliğin, bir yere kadar, tüm vücudumuzu etkilediğini öngörebiliyoruz. Birbirimizi daha iyi anlamaya çalışmalı, içgörümüzü artırmalı ve adaletsizlik karşısında rahatsız olduğumuzun farkındalığıyla bir şeyler yapmalıyız. Adaletsizliğe tahammülümüz yok anatomik olarak. Artık sosyal hayatta da bu rahatsızlığı dile getirmek ve mümkünse kayıpların telafisine çalışmak öncelikle kendimize iyi gelecek. Aksi takdirde gözümüz kapayıp birbirimizin “kafasına sıkmaya” devam edeceğiz.

Hiçbir istişare meclisi yoktur ki, bir fikir üretsin veya bir çözüm oluşsun. İstişare edebilmek dinleyebilmeyi, merak etmeyi, öğrenme arzusunu şart koşar. Rasyonel düşünceden, bilimsel bakış açısından ve keskin bir eleştiri sürecine ilginiz olması ön koşullarıdır. Katılımcıların aktif katılımı gereklidir. Sadece konuşurken değil, dinlerken de aktif olunmalıdır. Dinleyicilik, konuşmacıya ve dinleyicinin kendisine eleştirel bir bakış sağlamalıdır. Kurumsal bir hafıza için, kurum kültürü de mecliste temsil edilmeli, her çözümün her kurumda işlevsel olmayacağı akılda tutulmalıdır. Karar vermeden önce gerekli analizler yapılmalıdır.